Ostatnio dużo zastanawiam się nad tym czy można być spełnioną, szczęśliwą mamą - która daje siebie i od siebie maksymalnie dużo i ile tylko się da swojemu dziecku, rodzinie - i jednocześnie czy da się być szczęśliwą kobietą, która spełnia się zawodowo, jednym słowem, która realizuję się? Czy powinno się odpuścić z ambicjami i planami, kiedy dziecko jest małe a działać zawodowo jak już będzie miało 5 lat i więcej? Czy w ogóle jest na to dobry czas? Czy da się poczuć, wiedzieć, że to jest już dobry czas? Stwierdzam, coś co miliony kobiet stwierdziły już dawno:) - że to wszystko jest bardzo, bardzo trudne.
Nie da się wyzbyć wyrzutów sumienia, bo chyba zawsze będziemy miały poczucie, że można dać dziecku więcej. Że można być z nim w bawialni, że można uczyć je kolorów a nie siedzieć w pracy, na kolejnym spotkaniu... Ale z drugiej strony dziecko dorasta, nagle potrzebuje nas coraz mniej i mniej... A my wtedy zostajemy... Z poczuciem poświęcenia ale bez tego czegoś dla siebie... Hmmm....
Jak widać ten tekst składa się z samych znaków zapytania? One też siedzą w Waszych głowach, czy raczej nie macie z tym problemu?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz